ดวงตาของวาเนสซาเต็มไปด้วยน้ำตาเมื่อเธอมองแมวทั้งสองตัวกอดกันเป็นครั้งสุดท้าย

คุณหมอเฮนเดอร์สันยืนอยู่ใกล้ๆ ดวงตาของเขาอ่อนลงเมื่อเห็นฉากที่ซาบซึ้งใจ

ในขณะที่เขาเตรียมฉีดยาครั้งสุดท้าย มือของเขาสั่น – มีบางอย่างผิดปกติ

หลายปีที่ผ่านมา แมวทั้งสองกลายเป็นคู่หูกัน ความผูกพันของพวกมันยิ่งแข็งแกร่งขึ้น

จูนิเปอร์ซึ่งดูป่วยและอ่อนล้า ดูเหมือนจะมีพละกำลังเพิ่มขึ้นและเริ่มดิ้นรน

คุณหมอให้ยาไปโดยยังคงจดจ่อกับงานของเขา

ความกลัวเย็นชาครอบงำวาเนสซา เธอหันไปหาพนักงานต้อนรับ ถามด้วยเสียงสั่นเครือว่า “คุณหมอเฮนเดอร์สันอยู่ที่ไหน”

เธอค้นหาทุกห้องด้วยความตื่นตระหนก ตั้งแต่บริเวณแผนกต้อนรับไปจนถึงห้องเก็บของ

เธอโทรหาคุณหมอซ้ำแล้วซ้ำเล่า หวังว่าจะสามารถอธิบายทุกอย่างให้เธอฟังได้ เลขานุการลังเลใจ แต่หลังจากได้ยินวาเนสซายืนกราน เธอก็บอกที่อยู่ให้ทราบ

เมื่อเธอไปถึงบ้านของหมอ ใจของเธอหดหู่ลง – อาคารนั้นมืดและว่างเปล่า

ในส่วนลึกของสนาม ความสนใจของเธอถูกดึงดูดไปที่เงาของโรงนา

สิ่งที่เธอเห็นข้างในทำให้เธอตกใจ – ผนังถูกแขวนด้วยสัตว์ที่ถูกสตัฟฟ์ไว้ ดวงตาแก้วของพวกมันจ้องมองไปที่ความตาย

สัตว์ที่ถูกสตัฟฟ์ไว้แต่ละตัวได้รับการตกแต่งอย่างประณีตแต่ในท่าทางที่ไม่เป็นธรรมชาติซึ่งทำให้ขนลุก ความตื่นตระหนกเพิ่มมากขึ้น

เมื่อกลับถึงบ้าน เธอกับเพื่อนก็เริ่มออกค้นหาทันที และเผยแพร่ข้อความที่น่าตกใจบนโซเชียลเน็ตเวิร์ก

พวกเขาแนบรูปถ่ายของออลลี่และอธิบายลักษณะโดยละเอียดของมัน

แม้จะมีกระแสสนับสนุนมากมาย แต่ก็มีเบาะแสให้ติดตามน้อยมาก

ความก้าวหน้าเกิดขึ้นเมื่อเจ้าของร้านขายสัตว์เลี้ยงรายงานว่าเขาเห็นหมอซื้อยารักษาโรคที่ไม่ธรรมดา

สิ่งนี้ทำให้วาเนสซาตกใจ จากนั้นเธอก็เจอบทความเกี่ยวกับสีหายากที่เรียกว่า “ชะเอมเทศรสเค็ม” ซึ่งเป็นสีเดียวกับที่ออลลี่มี หัวใจของวาเนสซ่าจมดิ่งลง ทุกอย่างเริ่มชัดเจนขึ้นอย่างน่าตกใจ

เมื่อเธอเดินเข้าไปใกล้คลินิกของหมอ วาเนสซ่าก็รู้สึกตัวสั่นสะท้านไปทั่วร่างกาย

ห้องนั้นว่างเปล่า เธอและซาแมนธาเดินเข้าไปในสำนักงาน

พวกเขาพบประตูบานลับเปิดออกเล็กน้อย และกลั้นหายใจแล้วเดินเข้าไปในทางเดินที่มืด

ในที่สุด พวกเขาก็เห็นหมอโน้มตัวไปเหนือโต๊ะที่มีเครื่องมือ

เสียงของวาเนสซ่าสั่นเทาด้วยความโกรธ: “ออลลี่อยู่ที่ไหน หมอ คุณทำอะไรกับเขา”

หมอหันกลับมาช้าๆ ใบหน้าของเขาเย็นชา “ออลลี่ ทำไมคุณถึงสนใจด้วยซ้ำว่าเขาอยู่ที่ไหน มันไม่ใช่สัตว์เลี้ยงของคุณ” เขาคำราม

วาเนสซ่าพุ่งเข้าหาเขา ความสิ้นหวังทำให้เธอมีกำลังใจ หมอพยายามวิ่งหนี แต่ผู้หญิงคนนั้นผลักเขาจนล้มลงกับพื้น

ตำรวจมาถึงอย่างรวดเร็ว ออลลี่นั่งอยู่กลางห้องแล็บด้วยความกลัวและตัวสั่น

ฝันร้ายได้ผ่านพ้นไปแล้ว ขณะที่ตำรวจนำตัวคนร้ายไป วาเนสซ่าก็กอดแมวของเธอไว้แน่น พยายามสงบสติอารมณ์ของตัวเองและแมวตัวนั้นลง

เรื่องราวแพร่กระจายไปทั่วทั้งเมืองอย่างรวดเร็ว ผู้คนต่างตกตะลึง เพราะสัตวแพทย์ที่พวกเขารักกลับกลายเป็นผู้ทรมานอย่างโหดร้าย

คลินิกจึงถูกปิดทันที และตำรวจก็พบหลักฐานมากขึ้นเรื่อยๆ

ชุมชนรวมตัวกันเพื่อช่วยเหลือวาเนสซ่าและออลลี่ เธอได้รับการสนับสนุนและปลอบโยน และเธอรู้สึกว่าความยุติธรรมได้รับการตอบสนองแล้ว

ตอนนี้ออลลี่ใช้ชีวิตอย่างปลอดภัยและรายล้อมไปด้วยความรัก และการฟื้นตัวของเขาก็กลายมาเป็นสัญลักษณ์แห่งความเข้มแข็งและความหวังสำหรับวาเนสซ่า